Nie nacisnę tego guzika…

Nie nacisnę tego guzika, prędzej…

zemdleję albo wpadnę pod biurko. Ani mnie to wideo ciągnie, ani mam naturę gwiazdy. No i po co mi to?

Lepiej wrócę pod koc. Jest upał? Co z tego… opatulam się w wyciszenie i spokój. Bo lato 2018 jest trudne. Strata z początku roku boli, choć serce kołacze, żeby wstać i cieszyć się słońcem na nowo.

Dlatego, wbrew własnym mięśniom wstaję, odpalam komputer i bez wiedzy technicznej prawie z zamkniętymi oczami naciskam „Start” wchodząc na wizję debiutanckiej transmisji na żywo.

W ten sposób zaliczam pierwszy dzień wyzwania „30 wideo w 30 dni” w grupie entuzjastów opowieści.

Kiepsko mnie tam widać i słychać, bo gardło ściśnięte, kamera słaba, a światło padające zza pleców daje cień. Jednak, jestem już po drugiej stronie mocy i zaczynam przygodę, dzięki której buduję siebie na nowo.

Łatwo nie jest. Za to prowadząca i drużyna robią swoje. Zawiązuje się między nami współbrzmienie, dzięki któremu działamy, pomimo słabszych chwil.

I wyraźnie widać, jak każdego dnia robimy postępy. Ja też, nawet, jeśli jako pedagog przez wiele lat unikałam szumu medialnego.

A po zakończeniu wyzwania organizuję sobie osobiste, gdzie, co rano wysyłam nagrania do bliskich.

I tak, krok za krokiem w rytm naturalnego tańca pomiędzy zgodą i sprzeciwem dla fleszy ścięgno moich wystąpień publicznych nabiera lekkości, swobody i pewności siebie.

I na to w marcu 2020 roku spada na mnie wizja końca marzeń. Bo ogólnoświatowe obostrzenia związane z pracą osuwają mi bezpieczny grunt pod stopami.

I, aby przetrwać, jako firma, muszę palcami na klawiaturze przebierać zwinniej i szybciej, niż do tej pory.

Dlatego, miesiąc później trafiam do grupy marketingowców, gdzie za zgodą Administratora zapraszam do koleżeńskiego zespołu tych, którym z kamerą jest pod górkę.

Ćwiczymy dzielnie, a ja zbieram pierwsze szlify, jako gospodyni grupy na portalu społecznościowym.

Wyraźnie idę z wszystkim do przodu. Jednak, ileż wysiłku wkładam w to, żeby lekkie pióro przemienić w mocne wideo. I mogłabym zrezygnować.

Tym bardziej, że praca głosem, czyli podcast wydaje się bardziej osiągalny. A jednak coś mnie przy filmach przytrzymuje.

A nawet po kolejnych tygodniach umiem dokonać podstawowej ich obróbki. Dlatego, nie oglądając się za siebie podejmuję kolejne rękawice, które sama sobie rzucam. I następne nagrania prezentuję na LinkedIn.

W odpowiedzi, na co dostaję przemiłe słowa otuchy i wsparcia.

I pod ich wpływem odważam się na kolejne filmy. A potem następne. I choć skrzydłami macham coraz odważniej, to, żeby dojść do wprawy trzeba nieustannie ćwiczyć.

Dlatego 1 września 2022 roku tworzę niejawną grupę „Subtelna w obiektywie”, gdzie działam przez 28 dni, i gdzie na finiszu czeka mnie niespodzianka.

Bo dołącza kolejna Subtelna, dzięki której podczas ostatnich nagrań wyraźnie czuję doładowanie mocy i w drugiej edycji nagrywamy już razem.

A potem organizuję kolejne grupy. I dzisiaj już regularnie pomagam oswoić wideo tym, dla których to kaszką z malinami nie jest.

I dzisiaj otwieram przed Tobą drzwi do edycji – II, wyzwania wideo „30 nagrań w 30 dni” na grupie „WIDEO W SWOIM RYTMIE„

Wszystkie szczegóły opisałam, o TUTAJ >

Aga – odważna, a czasem wcale przewodniczka po relacji z intuicją. Pedagog i terapeutka, która uczucia uznaje za klucz do świadomego życia, a wartości za sedno własnej tożsamości. W codzienności lubię pisać historie, avocado, frytki i chodzić boso.