Usłyszeć, by Zrozumieć Autyzm – pracownia komunikacji empatycznej Agnieszka Kaźmierczak
KLIKNIJ TUTAJ –>>> Dzień Dobry
siedziba: ul. Długa 25a/37, 62-095 Murowana Goślina
konto bankowe:
mBIZNESkonto 54 11 40 2004 0000 3002 4821 7444
konsultacje w gabinecie:
czwartek godz. 11.00 – 15.00
sobota godz. 14.00 – 18.00
GDZIE: ul. Marcelińska 62b/23, Poznań
dyżur telefoniczny w każdy
czwartek
w godz.: 8.30 – 9.30
nr tel.: 607 607 563
Najbliższe wydarzenia:
online:
konsultacje indywidualne – kliknij TUTAJ
zajęcia grupowe online dla mam z dziećmi – kliknij TUTAJ
- konsultacje indywidualne – kliknij TUTAJ
- warsztat stacjonarny – Komunikacja Serca Mamy – zapisz się TUTAJ
- warsztat stacjonarny – Złość już przyjazna – zapisz się TUTAJ
- NOWOŚĆ! warsztat dla kobiet wrażliwych – kliknij TUTAJ
adres e-mail: agnieszka.pracowniakomunikacji@gmail.com
UMÓW SPOTKANIE – kliknij TUTAJ
Uczę dzieci mówić, jeść, pić, korzystać z toalety, bawić się. Każdą umiejętność budujemy stopniowo i uważnie.
Podstawą dla mnie, jest znalezienie takiego punktu porozumienia, by dziecko samo z siebie chciało sięgać po to, co mu proponuję. Takim punktem czasami jest zabawka, książeczka, dźwięk, albo coś ruchowego, łaskotki. A jeszcze bardziej, zależy mi, by samo wskazywało co chce robić.
Granicą swobody naszych działań jest bezpieczeństwo.
Promienieję na wspomnienie 3,5 letniego chłopca, to było kilka lat temu, z którym w pracy indywidualnej łapałam sekundy spojrzeń, rozmawiałam głoskami i robiłam ku jego pierwszym w życiu podskokom radości, „wyścigi” w korytarzu. To było niezwykłe. A kilka miesięcy później, przy wejściu w grupę przedszkolną widziałam, JAK PIERWSZY RAZ W ŻYCIU Z KOLEGĄ, układał znane sobie puzzle na dywanie.
To była magiczna chwila. Miałam wrażenie, że „zapomniał” o dorosłych. Zalała mnie radość, a łzy wzruszenia leciały ciurkiem. To był taki moment, gdy trud i sukces mieszają się.
To efekt współpracy wielu osób, a ja mam przyjemność być tego pierwszym świadkiem. Ten moment, gdy dziecko swą zaciśniętą na mojej dłoń, pewnego dnia, spontanicznie puszcza i biegnie do rówieśników lub gdy podchodzą do niego inne dzieci. To jest jak prowadzenie przez most, a gdy jesteśmy po drugiej stronie, z czułością i satysfakcją, oddalam się: „To Dziecko już mnie nie potrzebuje”.